19 t/m 24 juni 2009 Orlando (Florida – Amerika)
19 juni 2009
Na afgelopen jaar zo ziek te zijn geweest in Amerika, en twee weken geleden nog een ziekenhuisopname van vijf dagen te hebben gehad vanwege heftige buikgriep en uitdrogingsverschijnselen, wacht zo’n beetje iedereen met spanning af hoe het Bjorn dit jaar in Orlando zal vergaan! Deze ochtend worden Bjorn en mama om 5.15 uur opgehaald door opa en oma, die ons met de auto naar Brussels Airport brengen. Even voor Brussel zitten we in een flinke file, maar uiteindelijk zijn we toch nog ruim op tijd aanwezig. Op de luchthaven treffen we Michiel (11 jaar) en Amber (3 jaar) en hun ouders, met wie wij samen naar Orlando zullen reizen. Ook Christian (11 jaar) uit Duitsland is naar Brussel afgereisd om samen met zijn moeder met ons mee te gaan. Bovendien is er Tante Netteke (peettante van Michiel), die dit jaar als duits-talige tolk op de Amerikaanse progeriareünie functioneel zal zijn.
Onze reis verloopt dit jaar geheel volgens plan. We vertrekken keurig op tijd vanuit Brussel naar Newark (een vlucht van 8 uur en 15 minuten), zodat we ondanks de korte overstaptijd ook onze vervolgvlucht naar eindbestemming Orlando (nog eens 2 uur en 34 minuten) zonder al te veel problemen kunnen halen! Bjorn speelt gedurende de reis veelal op zijn Nintendo DS. Het lange zitten gaat hem wel al snel vervelen, dus loopt hij maar wat graag regelmatig op en neer naar onze Belgische vrienden. Soms zijn de Nintendo-spelletjes te moeilijk voor Bjorn. Dan is Nintendo-brother en grote vriend Michiel daar om hem naar een hoger level te helpen. Later biedt ook Christian aan Bjorn wel even te zullen helpen zijn doel te bereiken. Geheime doorgangen en trucjes worden voortdurend besproken. Er gaat echt een nieuwe wereld open voor onze Bjorn!
Omstreeks 17.00 uur lokale tijd (in Nederland ondertussen dus al 23.00 uur) arriveren we bij Renaissance Orlando Hotel Airport , waar we de komende dagen zullen overnachten. Bill Sample, oprichter van de Sunshine Foundation en hoofdorganisator van dit jaar alweer de 27-ste progeriareünie in Amerika, wacht ons samen met Nicci en Wanda gastvrij op! Nadat we ons een beetje hebben gesetteld in de hotelkamer kunnen we in het hotel terecht voor een heerlijk Italiaans buffet. Bjorn houdt het echter bij zijn favoriete cracottes met leverpastei (als redelijk alternatief voor de Luilekkerland paté van thuis), die mama uit voorzorg al in de bagage had meegenomen!
Deze avond blijkt dat er elf van de veertien kinderen die werden verwacht zijn gekomen. Twee kinderen moesten zich afmelden vanwege ziekte. Een ander kind kon niet komen, omdat haar moeder ziek was. Bjorn ontmoet twee nieuwe lotgenootjes uit de USA en Zuid-Afrika. Met de moeder van het meisje uit Zuid-Afrika kunnen we zelfs in het Nederlands nog een beetje praten! De andere kinderen kennen we al vanuit eerdere bijeenkomsten en komen uit België, Duitsland, Denemarken, Engeland, Marokko en USA. In het hotel blijkt zich deze week ook een club van extreem dikke dames op te houden, hetgeen een toch wel enigszins grappig contrast geeft in vergelijking tot onze broodmagere kinderen…
Om de kinderen direct al goed in het ritme van de lokale tijd te laten komen besluiten we Bjorn, Michiel en Amber na het eten nog een tijdje te laten zwemmen in het buitenbad van het hotel. De kinderen vermaken zich opperbest. Ze bewonderen ook de prachtige salamandertjes die overal buiten op de stoep te vinden zijn. Om 21.00 uur lokale tijd is Bjorn (begrijpelijk ook) toch wel moe en besluiten we te gaan slapen. Bjorn is direct in dromenland, maar om 4.15 uur ’s nachts alweer klaar wakker. Het extra lang ophouden heeft dus duidelijk niet het gewenste resultaat gehad. In Nederland is het inmiddels 10.15 uur. Bjorn heeft honger, maar het ontbijt zal op z’n vroegst pas twee uur later (6.00 uur lokale tijd) worden geserveerd. Gelukkig bieden de meegebrachte cracottes met leverpastei wederom uitkomst!
20 juni 2009
Deze zaterdagochtend genieten Bjorn en mama van een uitgebreid ontbijtbuffet in het hotel. De versgebakken wafels zijn direct weer favoriet bij Bjorn. Ook een soort van cornflakes, maar dan door Bjorn gegeten zonder melk,gaan er goed in! Mama drinkt heerlijke vruchtensmoothies (aardbeien/banaan) die standaard bij het ontbijt worden geserveerd. Het brood is niet zoals thuis. De mama van Christian geeft zelfs een broodje terug aan de serveerster, omdat ze vanwege de vaag-blauwe kleur vermoedt dat het bedorven is. Later blijkt dat het een bosbessenbroodje was. Ook wij hebben ons er echter maar niet meer aan gewaagd en ons wijselijk bij allerlei ander lekkers (roerei met spek!) gehouden.
Enkele uren later gaan we per bus naar Outback Steakhouse. Dit restaurant nodigt de progeriakinderen jaarlijks uit om tijdens de reünie bij hen te komen eten. Bij aankomst is het restaurant prachtig versierd met ballonnen, staan er allerlei spelletjes klaar en worden de kinderen verwend met allerlei kleine cadeautjes (zonnebril, bellenblaas, meer-kleuren-pen). Bjorn is meteen in voor een paar potjes dammen en doet z’n best om van mama, vervolgens van Michiel en dan van Tante Netteke te winnen. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Bjorn smult van het vlees en drinkt net als mama liters cola. Op de meeste plaatsen hier in Amerika lukt het ons nooit ons glas leeg te drinken. Nog maar half leeg wordt het toch al immens grote glas, zeg maar gerust een bloemenvaas (!!!), razendsnel alweer volledig gevuld. We vatten het maar op als een goedbedoelde uiting van gastvrijheid, doch laten (zeer onbeleefd?) ons wederom gevulde glas uiteindelijk ‘gewoon’ staan.
Zoals ook ieder ander jaar brengen we vervolgens een bezoekje aan de Dream Village. Het is bloedheet vandaag, maar gelukkig wordt er veel water aangeboden. Bjorn weigert dit echter te drinken. Hij houdt het consequent bij cola, zoals een Amerikaanse arts hem afgelopen jaar tijdens zijn ziek-zijn immers heeft voorgeschreven. Bij de Dream Village worden we aangenaam verrast met de aanwezigheid van Emily, een vrijwilligster van de Sunshine Foundation die twee jaar geleden alhier een timmerwerkje had gemaakt met Bjorn. Wanneer zij Bjorn uitnodigt met haar mee te gaan volgt hij haar direct en wordt er met nog wat andere hulp van buitenaf een gereedschapskistje in elkaar getimmerd. (Bjorn zal er tot op de laatste dag in het hotel bij blijven dat dit kistje echt met onze bagage mee naar huis moet, doch uiteindelijk kiest hij toch voor de andere cadeautjes die hij vanwege plaatsgebrek in dat geval niet mee zou kunnen nemen in onze reistas). Het was hoe dan ook leuk dat Emily er weer was!
Hierna volgt een heus gevecht met waterballonnen. Bjorn neemt maar wat graag deel! In eerste instantie probeert Bjorn zelf nog droog te blijven, maar al gauw heeft hij door dat ook hij er vandaag aan zal moeten geloven! Zelfs het plaatselijke nieuwsblad is geraakt door Bjorn z’n enthousiasme en vraagt ons toestemming een prachtige actiefoto van Bjorn (zie dagboekverslag) te mogen plaatsen! Bjorn is door en door nat. Het zal nog een hele klus worden zijn aangepaste schoenen voor de volgende ochtend weer droog te krijgen, maar zelfs dat hoort bij de napret! Vanwege het extreem warme weer verkiest Bjorn dit jaar het zwembad van de Dream Village direct boven een ritje achterop een Harley Davidson. Wel maakt hij nog van de gelegenheid gebruik om een kleine krokodil te aaien. Het was een superleuke middag!
’s Avonds worden we voor alweer een stevige maaltijd verwacht bij TGI Friday’s, een restaurant in de buurt van het hotel. Samen met de Belgische en de Duitse families besluiten we hier zelf naartoe te lopen. Op de terugweg glijdt er een heuse slang over de weg, die hetzelfde pad als ons lijkt te hebben gekozen. Eénmaal aan de overkant van de weg krijgt hij echter de kijk op een eekhoorntje in de boom. Allen kijken we nieuwsgierig toe wat er gaat gebeuren. Gelukkig blijkt het eekhoorntje de slang toch te slim af te zijn en weet hij deze situatie voorlopig te ontvluchten! Terug in het hotel gaan we naar de speciaal voor deze gelegenheid ingerichte hopitalityroom, waar de kinderen lekker samen kunnen schilderen, kleuren en knutselen. Mama ontpopt zich tot een ware tatouagekoningin en voorziet alle kinderen van de nodige plaatjes. Om 21.45 uur gaan we slapen.
21 juni 2009