6 t/m 12 augustus 2010 Ashford (Engeland)

5 augustus 2010

Ons verhaal begint dit keer een dagje eerder, omdat we door onze Belgische vriendjes Michiel en Amber zijn uitgenodigd de nacht voor de reis bij hen thuis door te brengen. Mama’s poging om alle bagage voor ons vijven in een grote reistas te stoppen mislukt. Uiteindelijk zullen er nog een weekendtas en een rugzak aan te pas moeten komen vooraleer alles is gepakt! We arriveren laat in de middag in Diepenbeek waar ons een warm welkom wacht. Naast het gezin Vandeweert zijn ook Tante Netteke (we worden zo’n beetje door haar plat geknuffeld!), haar man Franky, zoon Jordy en dochter Daisy met vriend David in the house. Bjorn reageert enthousiast op het weerzien met zijn grote vriend Michiel en ook Anika en Sieta voelen zich snel thuis dankzij Amber, die zoals altijd weer het zonnetje in huis is! Wim neemt even het verloop van de reis van morgen met ons door, terwijl Godelieve herhaaldelijk en wat onrustig met een mysterieus pakje door het huiskamer loopt. Bjorn ’s mama is dan ook zeer verrast als blijkt dat dit mooie pakje voor haar is, als voorschot op haar aankomende verjaardag. Uit de prachtige rode omslag verschijnt een megadik digitaal door Tante Netteke gemaakt fotoalbum van onze reis van afgelopen jaar naar Orlando. Dat moet Tante Netteke werkelijk waar maandenlang werk hebben gekost. Ze is dan ook echt een schat van een mens dat ze telkens toch maar weer alle moeite neemt om, naast de zorg voor het gezin van haar zus Godelieve, daar waar mogelijk ook de andere progeriafamilies zoveel als mogelijk helpt.

Met het hele gezelschap gaan we lekker uit eten bij een plaatselijke brasserie (mooi… hoeven we ons dus geen zorgen te maken als de kids een beetje ‘brassen’ tijdens het eten 😉 ). De Belgische frietjes smaken overheerlijk, al was het enkel en alleen maar omdat ze zo prachtig worden geserveerd in, weliswaar van steen, maar verder toch echt van die heuse grote, witte patatzakken! Mama houdt het op een kaas-met-noten-salade, ook lekker! Na het toetje, ijs met verrassing (!!!), is het alweer laat en tijd voor de nodige nachtrust aangezien we de volgende ochtend alweer om 6.00 uur uit de veren moeten. Anika slaapt deze nacht heerlijk in het waterbed van Michiel. Bjorn deelt de slaapbank met Michiel. Ook dat slaapt prima! Sieta heeft iets minder zin om te slapen en blijft nog lange tijd doorspoken bij papa en mama op de logeerbedden in de huiskamer. Als Sieta eindelijk dan toch papa heeft verjaagt uit zijn bed slaapt zij vervolgens verder op de stenen vloer… We slagen erin haar slapend en wel weer terug in bed te krijgen, maar zowel papa als mama doen die nacht nauwelijks nog een oog dicht. Gelukkig is het vlug weer ochtend en zijn de kinderen al snel wakker bij het zien van de grote luxe om te kiezen uit maar liefst zes soorten cornflakes! Overigens was het nog wel even een klus om het juiste kind te wekken, want tsjonge… wat lijken die twee kalende hoofdjes van Michiel en Bjorn in het schemerdonker op elkaar!

6 augustus 2010

Deze ochtend rijden we naar het treinstation van Diepenbeek. Van daaruit stappen we omstreeks 8.00 uur met Amber, Michiel, Wim, Godelieve, Tante Netteke (peettante van Michiel) en Daisy (peettante van Amber) op de trein naar Brussel. Ook Denise (de oma van Michiel en Amber) voegt zich nog bij het reisgezelschap. Dit eerste deel van de reis duurt anderhalf uur. In Brussel treffen we Toontje, zijn beide broertjes Staf en Kamiel en hun ouders Gerry en Liesbeth . Daarmee zijn we compleet voor deze reis. We krijgen als passagiers met kinderen voorrang bij het instappen van de Eurostar (hogesnelheidstrein), doch de andere reizigers worden zo snel na ons toegelaten dat we uiteindelijk toch nog door de grote massa onder de voet worden gelopen. Met de nodige moeite vinden we onze zitplaatsen, die helaas niet altijd naast elkaar liggen. Een aardige mevrouw is bereid van stoel te wisselen, zodat ook onze kinderen gewoon bij hun papa en mama kunnen zitten. Twee uren later, maar dus toch een uur vroeger, arriveren we in Londen. Daar maken we de overstap op de trein naar onze eindbestemming Ashford. Alhoewel we ook een rechtstreekse reis met de Eurostar naar Ashford konden boeken, hebben we hier niet voor gekozen aangezien we in dat geval tijdens de nachtelijke uren hadden moeten reizen. Dat extra uurtje met de trein reizen nemen we dan ook graag op de koop toe! Als we uiteindelijk in Ashford zijn staat er een viertal taxi’s voor ons klaar. Papa doet een poging om aan de rechterkant voorin te stappen, doch komt erachter dat hij de komende week even op z’n engels moet gaan denken, dat het stuur van de auto aan de rechterkant zit en dat je als passagier dus aan de linkerkant moet instappen! We hebben direct respect voor de Nederlandse vrijwilligers die met de auto zijn gekomen en zich hebben gewaagd aan deze verkeersmassa. Wat zijn wij blij dat we in deze drukte niet zelf via de linkerrijbaan het stadsverkeer hoeven te trotseren. We zijn in een mum van tijd bij het hotel!

Eenmaal aangekomen is het een fijn weerzien met de andere families. In totaal nemen 16 kinderen met Progeria en hun gezinsleden deel aan deze bijeenkomst. De landen van herkomst zijn Engeland (3), België (3), Nederland (1), Duitsland (2), Denemarken (1), Italië (4), Portugal (1) en Frankrijk (1). Nieuwkomer is Harry, die een atypische vorm van Progeria heeft en mede daardoor pas op latere leeftijd werd gediagnosticeerd. Ook zijn er een aantal moeders van kinderen die in de loop der jaren zijn overleden. Zelfs Lisi, de moeder van Sarah († 21 juli 2008), komt even over om ons allen te zien. Natuurlijk zijn ook de Nederlandse Marjet, moeder van Ben († 1993) en oprichtster van de Progeria Family Circle, en haar dochter Janneke er weer bij. Verder zal Marianne van dansschool MG Dance weer zorg dragen voor de invulling van het theaterstuk en wordt zij hierin bijgestaan door haar zoon Peter (licht en geluid), Bertus (muziek), Marjet, Janneke en de andere vrijwilligers Tschaiko, Micael, Yuna, Roos, Daisy en Tante Netteke . Aangezien we allen met een hongerige maag arriveren zijn we blij met de aangeboden sandwichpuntjes met friet. Voor ons Nederlanders een wat vreemde combinatie, maar vandaag smaakt het heerlijk! Dan gaan we op zoek naar onze hotelkamer. Dat zal weer een dolle boel worden zo met z’n vijven in één ruimte slapen. De kinderen vermaken zich er direct al prima. Deze hotelkamer is helemaal oké! Na het diner hebben we met alle deelnemers van deze progeriabijeenkomst de beschikking over een apart zaaltje onder in het hotel. Er wordt muziek gedraaid en veel gedanst. De stoelendans blijkt het meest favoriete spel onder kinderen én ouders en wordt dan ook herhaaldelijk met de nodige hilariteit gespeeld! Harry blijkt een ster te zijn in het imiteren van Michael Jackson, maar ook bij Staf en onze andere Belgische vriendjes is dit een duidelijke favoriet! Bjorn moet dan ook veel moeite doen om zijn favoriete nummer “I can’t help myself” van The Kelly Family uiteindelijk laat op de avond toch nog een keer mee te mogen zingen. Bij het naar bed gaan vertelde hij dat dit voor hem toch echt de topper van de avond was geweest, mede omdat hij het zo leuk had gevonden dat de Belgen op de maat mee wuifden met de muziek!

7 augustus 2010

Na een heerlijk ontbijt staat vandaag “Fun, Games, Arts & Crafts” op het programma. Achter in de tuin van het hotel zijn speciaal voor ons gezelschap een supergroot springkussen, een stormbaan cq. glijbaan en een voetbalgoal geïnstalleerd. Maar helaas… het is traditioneel Engels weer deze morgen en dat betekent regen, regen en nog eens regen! Gelukkig is er ook binnen van alles te beleven. De kinderen maken dromenvangers, kunnen zichzelf laten schminken en worden voorzien van massa’s tatoeages (pfff… gelukkig geen echte, die overigens wel erg in trek zijn onder onze Engelse vrienden… J ). Buiten staat een prachtige rode Ferrari klaar met uiteraard, zoals hier gebruikelijk is, ook weer het stuur aan de rechterkant! Anika maakt even tijd om mee te gaan voor een ritje, maar gaat dan net als Bjorn en Sieta en een hoop andere kinderen weer snel door met het maken van leuke knutsels! Uiteindelijk ontdekken ze in de zaal ernaast een heuse popcornmachine, er worden suikerspinnen gedraaid en ook het fruit en snoep voor onder de chocoladefontein maakt dit alles tot een echt kinderfeest!

’s Middags is het beter weer en kunnen de kinderen alsnog op het springkussen. Bjorn kiest ervoor om samen met wat andere jongens een potje te gaan voetballen. Hij wordt hierbij op de voet gevolgd door een Australische filmploeg, die deze bijeenkomst waarschijnlijk mee heeft gesponsord en als tegenprestatie een aantal momenten mag komen filmen. De ijscoman komt langs en de kinderen mogen zoveel ijs eten als ze willen. In de sandwiches die we als verlate lunch krijgen, heeft bijna niemand nog trek, zoveel is er deze ochtend gesnoept! Terwijl de kinderen met Marianne en co oefenen voor het theater, praten de ouders in de lounge eens rustig bij onder het genot van een drankje! Tegen de avond spelen de kinderen weer buiten op het springkussen. Daar is ook dan weer een kraam aanwezig en eten we Fish & Chips (vis met friet) in de buitenlucht. Als het wat kouder wordt gaan we naar binnen en is het weer tijd voor de stoelendans! Het nummer “Waka waka – This Time for Africa” (WK 2010-lied) van Shakira zal na vandaag nog weken blijven rondzingen in ons hoofd als we terugdenken aan de stoelendans als één van de leukste herinneringen aan deze bijeenkomt!

8 augustus 2010

Vandaag zijn Kamiel (jongste broertje van Toon) en Amerigo (vader van Sammy) jarig! We verrassen Kamiel bij het ontbijt met twee cadeautjes, een kleurboek en een doosje waterverf. Dat past vast nog wel in de koffer mee naar huis. We brengen deze dag door in Port Lympne Wildlife Park. Daar mogen de durfals een vogelspin over hun hand laten lopen en een slang om hun nek laten kruipen. Bjorn waagt zich er niet aan, maar Anika vindt het aanbod toch wel erg interessant!

Tijdens een safaritocht over het uitgestrekte landgoed van Port Lympne komen we oog in oog te staan met o.a. giraffen, zebra’s, waterbokken, antilopen en struisvogels. Hier kan men zelfs een paalwoning huren met het oog op dit prachtige landschap met dieren! We zien ook nog een luipaard, olifanten, bizons, neushoorns, przewalskipaarden en apen! Hierna genieten we van een heerlijke lunch. ’s Middags volgen de kinderen een workshop djembé bij een zeer enthousiaste meneer met Afrikaanse roots, een erg originele activiteit voor deze groep prachtige kinderen! Terwijl de ouders op een terrasje zitten, vermaken de kinderen zich in de speeltuin. Dan is het tijd om weer terug te gaan naar het hotel, zodat we met z’n allen nog even kunnen zwemmen voordat we weer aan tafel gaan!

Na het avondeten oefenen de kinderen voor het theater. Ze kunnen maar met moeite voor zich houden welke rol ze uiteindelijk zullen gaan spelen. Ze hebben er in elk geval zin in! Dan komen we allemaal weer samen om de verjaardagen van Kamiel en Amerigo te vieren. De taart van Kamiel komt binnen op de feestelijke muziek van K3. De kleurrijke ballonnen en dansende mensen maken er een echte verjaardagsparty van! Dan valt de beurt aan Amerigo die met het Italiaanse “Fuliculi Fulicula” hilarisch wordt toegezongen door zowel mannelijke als vrouwelijke in jurkjes geklede vrijwilligers! Ook voor hem is er een prachtige taart om te delen met de rest! Zo gaat het feest deze avond ook voor de kinderen tot minstens 23.00 uur door en geniet iedereen van deze tijd samen. Ondanks alle herrie en drukte blijft het hotelpersoneel vriendelijk en hebben we een prachtige tijd in dit hotel!

9 augustus 2010

Ook deze dag hebben we weer een jarige. Vandaag wordt Teresa 12 jaar. En ook voor haar hebben we een cadeautje bij! De mama’s mogen deze ochtend gaan shoppen bij Ashford Designer Outlet. We starten met een glas champagne en degene die dat willen krijgen zelfs advies van een kleurenconsulente. De dame in kwestie heeft het maar moeilijk met enkele dames die het toch echt regelmatig niet eens zijn met haar goedbedoelde adviezen. Mama koopt een shirtje voor Sieta. Daar blijft het bij. In het hotel is papa ondertussen gaan zwemmen met de kids. Ook wordt er nog met z’n allen gespeeld in de achtertuin van het hotel. Als de mama’s weer terug zijn vertrekken de papa’s voor een rondleiding bij Faversham Brewery, genaamd Sheperd Neame, opgericht in 1698 en daarmee de oudste bierbrouwerij van Engeland. Als onderdeel van de uitleg mogen ze ‘granen’ en ‘hop’ proeven, maar de smaak van die laatste blijkt zo vreselijk vies te zijn dat ze blij zijn dat ze uiteindelijk een biertje krijgen. Na het proeven van een drietal verschillende soorten mogen ze zelf een keuze maken uit het bierassortiment en drie flessen daarvan mee nemen. De kinderen mogen ondertussen op de foto bij Legend Photography. Ze worden prachtig gekleed als ridder, piraat of elfje en per gezin op de foto gezet. De fotograaf heeft ook veel decoratiematerialen bij en dit zorgt samen met zijn manier van bewerken van de foto voor een aantal sprookjesachtig mooie plaatjes!

’s Avonds komen we met z’n allen bijeen bij een ander hotel voor de Hog Roast, klaarblijkelijk een specialiteit qua vleesbereiding, doch ons bevalt deze maaltijd niet zo best. Het toetje is dan wel weer leuk, aangezien dit de verjaardagstaart van Teresa blijkt te zijn die ludiek na een grappig Italiaans kinderlied wordt binnengebracht. Die avond wordt er nog wel wat geknutseld in het hotel, maar verder houden we het rustig.

10 augustus 2010

Vandaag wordt onze Bjorn wakker met flinke spierpijn. Hij kan niet lopen, dus besluiten we hem in de buggy mee te nemen naar het ontbijt. Bjorn eet echter niets en geeft aan ook last te krijgen van buikkrampen. Eénmaal overgegeven denkt hij dat het wat beter met hem gaat, maar kort voor vertrek van de bus is hij weer misselijk. Papa besluit met Bjorn uit te stappen en in het hotel te blijven. Ondertussen gaat mama met Anika en Sieta en de rest van het gezelschap naar Leeds Castle. Daar bezichtigen de volwassenen het kasteel, terwijl de kinderen aan het schilderen worden gezet. We treffen elkaar weer bij een voortreffelijke lunch in één van de tuinen bij het kasteel, alwaar ook volop gespeeld kan worden en de kinderen met een heuse prinses of een ridder op de foto mogen. Ook worden ze verwend met een puzzelboek en een dinosaurusknuffel. Hierna gaan de kinderen hun theater oefenen en lopen de ouders nog wat rond. Tijdens de vrije tijd maakt Anika van de gelegenheid gebruik om ook nog even in het kasteel te kunnen kijken. Het grote hemelbed van de koningin die in vroegere jaren op dit kasteel woonde maakt indruk op haar.

Weer terug in het hotel blijkt dat Bjorn nog steeds ziek is. Hij heeft de hele dag over moeten geven, is ondanks zijn pogingen om te drinken toch weer aan het uitdrogen en raakt meer en meer versuft. Papa slaagt erin de kinderarts in Nijmegen te bereiken die aangeeft dat Bjorn zo snel als mogelijk naar het ziekenhuis moet voor een infuus. Het ziekenhuis in Ashford wordt gebeld en even later kan Bjorn terecht bij het William Harvey Hospital. Hier krijgt Bjorn allerlei onderzoeken en wordt hij aangesloten op een zout- en suikerinfuus. Gelukkig mag papa bij hem op de kamer blijven slapen. Bjorn geeft die nacht nog regelmatig over. Kortom: een erg onrustige nacht voor Bjorn en z’n papa! Ook voor mama, Anika en Sieta is het anders nu Bjorn en papa er niet bij zijn. We zijn dan ook blij als de morgen weer aanbreekt en we kunnen gaan informeren hoe het inmiddels met Bjorn gaat. Bjorn is weliswaar bekend met dit soort plotselinge ziekte (hij had het twee jaar geleden bij de progeriabijeenkomst in Amerika ook), maar dat maakt het er niet minder spannend om…

11 augustus 2010

En ook vandaag hebben we weer een jarige in ons midden. Mia wordt 4 jaar en ook zij krijgt van ons een cadeautje! Na het ontbijt is de generale repetitie van het theater. Anika en Sieta kiezen er echter voor met mama mee te gaan naar het ziekenhuis om Bjorn te bezoeken. Alhoewel de nacht moeilijk is geweest zegt Bjorn zich inmiddels wel beter te voelen dan gisteren. Papa gaat mee terug naar het hotel om zich op te frissen, terwijl mama bij Bjorn blijft. In het ziekenhuis heeft mama een gesprek met de kinderarts die aangeeft dat Bjorn nog wel zeker een aantal dagen zal moeten blijven. Mama bespreekt met hem het voornemen om Bjorn morgen toch mee te nemen naar huis. Alhoewel nog niet duidelijk is wat Bjorn precies heeft is men wel gestart met antibiotica spuiten. Dit ter voorkoming van eventueel erger leed. Bjorn zal deze kuur nog tot zondag as. moeten volgen. Bjorn wordt opgeroepen voor een röntgenfoto. Gelukkig heeft het ziekenhuis personeel in dienst om ons te begeleiden naar de betreffende afdeling, want het is hier echt een doolhof en routewijzers zijn in geen velden of wegen te bekennen.

Weer terug op de kinderafdeling heeft de arts de röntgenfoto al bekeken. Hierop zijn geen afwijkingen te zien. De kinderarts vraagt waarom Bjorn zo weinig drinkt. Bjorn geeft aan dat hij geen dorst heeft. Vanwege het infuus mist hij ook de smaak in het eten, zo wordt in dit gesprek duidelijk. Dan gaat het snel. De bloeddrukmeter wordt afgekoppeld en ook het infuus mag eraf. Bjorn mag naar de speelkamer. Hij voelt zich weliswaar nog duizelig, maar verder gaat het goed. Ondertussen draait het programma van de progeriabijeenkomst uiteraard gewoon door. Vandaag gaat de groep naar het park en is er de gelegenheid om een ritje te maken achterin een limousine. Papa gaat met Anika en Sieta mee naar het park, waar ze heerlijk kunnen spelen! Dan is het alweer tijd om terug te gaan naar het hotel en maken de kinderen zich klaar voor de theatervoorstelling. Bjorn is zich er wel degelijk van bewust dat hij er niet bij zal zijn deze avond. Hij vertrouwt mama toe dat hij eigenlijk politieagent had mogen spelen. Volgens hem had hij echt een superrol! Jammer genoeg gaat zijn optreden nu niet door. Hopelijk gaat het Gerry lukken opnames te maken van de voorstelling, zodat Bjorn deze achteraf alsnog kan bekijken. Ook mama mist de voorstelling, maar dat is minder belangrijk op dit moment. Gelukkig kan papa er wel bij zijn.

Het verhaal speelt zich af in een plaats waar de elfjes, prinsessen, danseressen, piraten, streatdancers en andere sprookjesfiguren uit de diverse landen heerlijk liggen te slapen. Land voor land worden ze aangetikt door het stokje van de elfenkoningin Hayley terwijl Michiel ondertussen de sterren van de hemel zingt met het lied “Wake up, wake up, you little girl/boy, follow me in the garden of the dreams. Wake up, wake up, you little girl/boy, follow me to Italy”, en zo dan weer door naar het volgende landen: Engeland, België, Nederland, Duitsland, Denemarken, Frankrijk en Portugal. Allemaal samen staan ze voor de poort van de wonderbaarlijk mooie “Garden of Dreams” waar twee prachtige elfen (Janneke en Yuna) staan die de tuinman (Tschaiko) bewaken die al bijna duizend jaar slaapt. Iedere duizend jaar wordt er een nieuwe tuinman gekozen. De grote reus (Micael) laat elk kind vliegen door de lucht en beurt voor beurt de poort naar “De Garden of Dreams” betreden. De kinderen worden voorgesteld aan het aanwezige publiek om vervolgens weer verder te dromen.

Elfenkoningin Hayley tikt telkens de kinderen aan om weer te ontwaken en zijn of haar optreden te doen. Harry, Michiel, Jacob en José jr. dansen op de muziek van Michael Jackson. Anika en Sieta doen samen een Spaanse dans. Charlotte en Ruby dansen enthousiast op hun muziek. Jesper doet de Macarena. Gamze en Claudia dansen op hele zachte muziek net zoals Teresa en Serena. Toontje is een prinses die uit de bol gaat op de muziek van K3. Florian en Manon, de grote Reus en Can dansen gewillig samen. Amber geeft als Sneeuwwitje het beste van zichzelf. Ze danst als een echte fee en werpt het publiek een dikke kus toe. Af en toe wordt de tuinman zachtjes wakker en danst hij mee op de muziek samen met enkele kinderen om toch weer in slaap te vallen…

Maar oh jeeh, als Sammy als joker wil gaan optreden blijkt dat zijn mondharmonica is gestolen! De hulp van de politie (uiteindelijk gespeeld door Jesper vanwege de ziekenhuisopname van Bjorn) wordt ingeroepen, waarna de dief (gespeeld door Staf) al snel bij de oren kan worden gevat. Sammy krijgt zijn mondharmonica terug en zet een vrolijk deuntje in! Alle sprookjesfiguren ontwaken, behalve Kamiel alias Superman die heerlijk bij zijn mama op schoot écht in slaap is gevallen. Christian die zijn rol als Ninja in vervulling zou zien gaan, was ’s middags met hoofdpijn op bed gaan liggen en mistte uiteindelijk het optreden omdat hij en zijn ouders zich hadden verslapen. En ja hoor, daar wordt hij uiteindelijk wakker, onze tuinman! Er wordt overgegaan tot de benoeming van een nieuwe tuinman, namelijk de grote reus, die nu voor duizend jaar moet gaan slapen. Maar voordat hij dit zal gaan doen, wil hij eerst samen met alle kinderen gaan dansen en zingen voor de kleine Mia, die speciaal vandaag helemaal in het middelpunt van de belangstelling mag staan vanwege haar vierde verjaardag! Het theaterstuk wordt prachtig afgesloten door Michiel, die voor deze gelegenheid “You never walk alone” zingt en daarmee in het publiek de nodige tranen laat vloeien…

12 augustus 2010

En dan is het weer tijd om naar huis te gaan… Papa is afgelopen nacht weer bij Bjorn in het ziekenhuis blijven slapen. Hij laat weten dat het best goed gaat met Bjorn en dat ze opgehaald kunnen worden om naar huis te gaan. De tassen zijn weer gepakt. Mama haalt nog wat extra drinken voor onderweg, we nemen afscheid van de anderen en dan kunnen we gaan. Samen met onze Belgische vrienden hebben we wederom vier taxi’s nodig om op het treinstation te komen. De verbindingen zijn vlot en de reis gaat goed. In de Eurostar blijkt echter dat onze tweede klas plaatsen al vergeven zijn aan andere mensen. We worden vriendelijk verzocht naar een eerste klas wagon te verhuizen. Om daar te komen moeten we met 17 personen en enkele buggy’s het gangpad van maar liefst 6 wagons door. Buitenom lopen is klaarblijkelijk geen optie meer, omdat de trein dan niet op tijd zou kunnen vertrekken. Al met al is het een hele toer om zo een rijdende trein door te lopen, maar dan zitten we ook prinsheerlijk. Onze bagage blijft voorlopig achter, maar zal aan het einde van de reis wel weer ergens opduiken. Aangezien Bjorn nog steeds niet echt fit is kan hij op één van de banken lekker wat bijslapen. De andere kinderen vermaken zich met het spelen van een spelletje en het kijken van foto’s op de laptop van Wim. Want wat zijn er weer veel foto’s gemaakt! In Brussel nemen we afscheid van Toontje en zijn familie en in Diepenbeek van Michiel en Amber en hun familie. Het was fijn met hen samen te kunnen reizen. Alhoewel Bjorn de laatste dagen van de bijeenkomst niet heeft kunnen meemaken blijven er genoeg leuke herinneringen over om met een positief gevoel terug te kijken op deze progeriareunie!

En daarna…

Op vrijdag 13 augustus is mama jarig. Na een telefoontje naar het streekziekenhuis zal Bjorn echter daar worden opgenomen. Hij krijgt een aantal vervelende onderzoeken, waaronder voor alle zekerheid ook een MRSA-onderzoek vanwege zijn tijdelijk verblijf in een buitenlands ziekenhuis. Bjorn gaat weer aan het infuus en ook de voorgeschreven antibioticaspuiten worden gecontinueerd. Hij krijgt deze dag direct al bezoek van Tante Jet en zijn neefjes Joey en Julian. Papa blijft slapen. Alhoewel het in Engeland echt niet bar slecht was, kunnen we de gezondheidszorg in Nederland absoluut toch wel heel erg waarderen. Op zaterdag mag Bjorn van de kinderarts naar huis. Hij moet echter wel beloven op zondagmorgen weer terug te komen voor de laatste antibioticaspuit. Dan is het klaar en kan de infuusnaald eindelijk worden verwijderd. Die middag komen Janneke, Yuna en Micael, drie enthousiaste vrijwilligers van de Progeria Family Circle, op bezoek. Bjorn vindt dit echt super. Hij voelt zich alweer een stuk beter en waagt zich zelfs aan een potje voetbal met Micael! Dinsdags worden we nog gebeld door de kinderarts. Uit de onderzoeken blijkt dat Bjorn het entero-virus onder de leden had en daardoor ziek is geworden in Engeland. Het is mogelijk dat hij dit virus reeds voor aanvang van de reis heeft opgedaan, doch dat het in Engeland pas tot uiting is gekomen. Volgens de kinderarts is het puur toeval dat hij tijdens het ziek worden ook nu weer in het buitenland was. Van voedselvergiftiging of wat dan ook is in elk geval geen sprake geweest. Er zijn vage plannen om volgend jaar in mei een progeriabijeenkomst te houden in Portugal. Hopelijk zijn we er dan weer allemaal bij!

Met dank aan alle kinderen, ouders en leerkrachten van Basisschool Bernadette te Mariahout, die er middels de opbrengst van hun kerstmarkt in 2009 voor hebben gezorgd dat Bjorn, zijn ouders en zijn twee zusjes de progeriabijeenkomsten kunnen blijven bezoeken.