Deze avond ben je tijdens een potje darten gevallen en moest je, met opnieuw een hoofdwond boven je rechterwenkbrauw, naar de huisartsenpost van het streekziekenhuis. Papa reed alvast met je naar het ziekenhuis, terwijl mama nog in de wacht stond aan de telefoon. Gelukkig werd jouw situatie door de telefoniste direct als urgent geaccepteerd en konden jullie bij aankomst meteen doorlopen naar de dienstdoende arts. Deze wist echter niet goed raad met de wond, dus werd via de EHBO een plastische chirurg opgeroepen. Deze heeft de wond verdoofd, twee hechtingen gezet en de rest van de wond dichtgeplakt. Ondanks de verdoving had je veel pijn en heb je zowat het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd. Je zei nog even dat je liever een hersenschudding had gehad dan dit, maar toen mama je eenmaal thuis herinnerde aan de eerdere keren dat je dat had (braken, uitdrogingsverschijnselen, opname en infuus prikken…), kwam je toch wel daarvan terug. Toen mama vertelde dat ze wel geschrokken was, zei je direct: “Dacht je dan dat ik dood ging of zo?” Typisch jij weer, met je nuchtere opmerkingen, en altijd op het juiste moment! Volgende week mag je terug naar de plastische chirurg voor controle. Net Michael Jackson 😉 Eigenlijk wilde je vanavond de voetbalwedstrijd AJAX – Manchester United op TV zien, maar dit vonden papa en mama echt te laat. Nu heb je toch nog een beetje je zin gehad, want eenmaal thuis kon je onder het genot van een glaasje drinken voor de schrik nog net de laatste drie minuten van de wedstrijd te kijken! De wond bloedt nog wat, maar verder gaat het wel weer. Hopelijk een goede nachtrust voor Bjorn… Ook bij papa en mama is de ergste schrik achter de rug. Voor nu welterusten!
