Na een telefoontje afgelopen week vanuit het ziekenhuis gaan papa en mama vandaag daar op gesprek om de diagnose te horen. Niets vermoedend zitten we ons in de auto nog af te vragen waarom Bjorn nog steeds zo weinig haar heeft. Zodra we het opeens zo serieuze gezicht van de kinderarts zien weten we dat het mis is, hoewel we ons daarvan op dat moment nog niet zo bewust zijn. De geneticus doet het woord en vertelt dat hij ons verschrikkelijk nieuws moet vertellen. Bjorn heeft Progeria… Daar hebben we beide nog nooit van gehoord, maar al gauw worden de gevolgen van deze ziekte ons duidelijk. En dat heeft onze zoon??? Het beeld wat ons geschetst wordt herkennen we direct. Er is geen ontkomen aan… Hoe moet het nu verder?
