Vanmorgen thuisgekomen van een fantastische week Villa Pardoes. Tussen de stapel post vonden we het prachtige afscheidskaartje van ons achternichtje Nina die afgelopen donderdag is overleden. Haar moeder heeft een blog bijgehouden waarin ze de laatste jaren zowel de goede als de slechte dagen van Nina treffend heeft beschreven. Tsjonge, wat hebben we veel gemist in een week tijd… Daarstraks maar eens de fotoalbums van Bjorn erbij gepakt en de foto’s van 13 juli 2003 opgezocht. Het was een prachtige zomerdag en onze gezinnen kwamen elkaar toevallig tegen bij Aardbeienland in Horst. Nina, slechts twee weken jonger dan Bjorn, huppelde vrolijk rond in haar witte jurkje. En ook Bjorn had het reuze naar zijn zin! Het was echt zo’n dag zonder zorgen, die nooit voorbij leek te gaan… Tien maanden later wisten wij wel beter… Enkele jaren later de ouders van Nina ook… Na die ene dag hebben Nina en Bjorn elkaar nooit meer getroffen, terwijl wij als ouders toch zo nu en dan wel weer elkaars pad kruisten in het ziekenhuis of waar dan ook. Nina was net als Bjorn een leergierig kind, ze hadden het vast goed met elkaar kunnen vinden. Dag lieve Nina, rust zacht…
