Om 7.30 uur vanmorgen zijn we in het ziekenhuis. Vandaag worden er nieuwe trommelvliesbuisjes geplaatst en zullen ook jouw neus- en keelamandelen worden geknipt. De bedoeling is dat je daarna weer wat beter gaat eten en slapen, maar vooral ook weer beter gaat horen. Tijdens het wachten ziet mama op het dossier staan dat de arts jou een ‘elfenkindje’ noemt. Daar schrikt ze wel even van! Zo’n mooi woord voor zo’n verschrikkelijke wetenschap… De ingreep valt mee, al laat je na afloop wel de nodige traantjes. Eerst een glas drinken, dan (verplicht) een waterijsje. Dit laatste valt nog niet mee. Mama helpt je door de boel met een lepeltje te vermalen tot ‘slush-puppy’. Nadat dit goedje is binnengelepeld mag je eindelijk naar huis! Thuis klaag je over honger. Dat is niet vreemd, omdat je immers sinds gisterenavond niets meer mocht eten. Hoewel de appelmoes pas voor de volgende dag op het programma staat krijg je deze gewoon al vandaag. De volgende dag mag je eigenlijk nog geen vast eten, maar gaan er maar liefst vijf boterhammen naar binnen! Hierna eet je weer je vertrouwde kleine porties en een hele nacht doorslapen… dat blijft een probleem voor jou!
