We krijgen een telefoontje van de geneticus. Hij laat weten dat ze van de fouten bij Bjorn er inderdaad één terug hebben kunnen vinden bij papa en de andere bij mama. Wederom slecht nieuws dus. We hadden nog steeds zoiets van: “Ze weten nog zo weinig, dus het zal wel niet echt erfelijk zijn.” Nu blijkt dus dat het wel degelijk erfelijk is. Op 9 december as. hebben we een gesprek met de geneticus met daarin aandacht voor de exacte uitleg van de fouten en of ze nu wel of niet onze dochter Anika al gaan testen. We willen absoluut dat Anika wordt getest, omdat het theoretisch gezien nog steeds mogelijk is dat zij ook Progeria heeft. Bovendien willen we het ook weten als ze ‘alleen maar’ drager is. Onze mening is dat we het dan maar beter kunnen weten. We vinden het ondraaglijk om daarover nog eens twintig jaar te blijven gissen.
